Boekverslag Indische duinen (Adriaan van Dis)

Door: Meike Kombrink
Datum: 5-6-15
Klas: V5C

Indische Duinen

Indische duinen is een van de meest succesvolle romans van Adriaan van Dis. Het boek werd door bijna iedereen erg positief ontvangen en is dan ook meerdermaal in de prijzen gevallen. Het is genomineerd voor de AKO literatuurprijs 1995 en de Libris literatuurprijs 1995, verder heeft het de Gouden uil en Trouw publieksprijs gewonnen. 

Drie gedichten die mij aan het boek deden denken

RIJST

Het eenige dat we hier weten,
Dat is wat we straks zullen eten.
Het is eeuwig rijst
Wat de spijskaart aanwijst.
Afijn, het wordt toch wel gegeten.

Dit gedicht deed mij erg denken aan Indische duinen omdat het gaat over de jappenkampen. In het boek gaat Nathan na het overlijden van zijn vader op zoek naar de geschiedenis van zijn familie geschiedenis. Daarbij komt hij erachter dat zijn moeder in een jappenkamp heeft gezeten en dat zijn vader in Nederlands-Indië heeft gediend voor het leger. Hierdoor is er een erg duidelijke link tussen Indische duinen en de jappenkampen en deed dit gedicht me dan ook aan het boek denken.

DE STRIJD

Je bent er niet meer
het is voorbij
wat je deed
dat was voor mij
Voor jou is nu de strijd gestreden
maar in mijn hart
bewaar ik het verleden

Dit gedicht deed me vooral aan het boek denken door het feit dat Nathan's vader in het boek overlijdt (de eerste twee regels). Op dat moment weet Nathan nog amper iets van het verleden van zijn beide ouders (de laatste twee regels van het gedicht). Later komt hij erachter dat zijn vader in het leger heeft gediend (de strijd die is vernoemd in het gedicht). Waardoor Nathan zich ook pas erg laat realiseerd dat zijn vader wel degelijk door de hele opvoeding heen het beste met hem voor had (de derde en vierde regel van het gedicht).

ALS JE VADER ER NIET MEER IS

Je leven is voor altijd anders
als je vader niet meer tastbaar in je leven is.

Niet meer tastbaar, maar wel voelbaar
in de herinneringen die je aan hem hebt.

Soms doen die herinneringen pijn, omdat je hem mist.
Soms doen die herinneringen je goed, omdat je weet dat hij van je hield.
Soms zijn die herinneringen een hand op je schouder
en helpen ze je om je leven zo zinvol mogelijk te leven.

Je leven is voor altijd anders geworden.

Dit gedicht deed me vooral denken aan het boek omdat het gaat over de dingen die Nathan zich vooral aan zijn vader herinnert aan het eind van het boek. Vooral de hand op je schouder deed me erg denken aan de harde opvoeding, omdat Nathan zijn vader het uiteindelijk allemaal deed om hem zo goed mogelijk terecht te laten komen. Dit gedicht gaat eveneens over een overleden vader, dat gebeurde in Nathans leven al toen hij 11 was en is ook een belangrijke gebeurtenis in het boek.


Eigengeschreven sonnet

ik heb geleerd van alles wat jij deed
Soms in de goede zin maar soms ook niet
Ik weet zeker dat ik jou lessen nooit vergeet
Zelfs al deden ze me vroeger veel verdriet

Ik begreep jou wijze lessen amper
Ik snapte niet waarom je me zo opvoedde
daarom reageerde ik vaak schamper
en eindigde de dag vaak met woede

Nu snap ik jou achtergrond
Alles wat je hebt meegemaakt
en snap ik, ik ben een bofkont
ben ik uitermate volmaakt

Dat jij me leerde dat ik hard moet zijn
want ik weet nu zelf, gevoelig zijn brengt alleen maar pijn