Boekverslag Het diner (Herman Koch) en Twee vrouwen (Harry Mulisch)

 

Door: Meike Kombrink
Klas: V5C
Datum: 05-01-2015

Het diner
samenvatting is te vinden via de volgende link: http://educatie-en-school.infonu.nl/werkstuk/78433-boekverslag-het-diner-door-herman-koch.html

Wat betreft de recensies die ik hiervoor heb gebruikt zitten beide schrijvers op een lijn. Zowel Jeroen Vullings als Joost Houtman vinden Het diner (Herman Koch, Anthos, 2009) een echt pageturner. Vullings beweert zelfs dat na dit boek het niet meer te ontkennen is dat Herman Koch een volleert schrijver is.

Houtman noemt als ondersteuning van zijn oordeel ten eerste Koch's op zijn minst opmerkelijke personages. Hiermee bedoeld hij Paul Lohman met zijn psychische problemen, cynische persoonlijkheid en zijn drang om over alles veel te lang na te denken. En Serge Lohman die op vele velden overeenkomt met Wouter Bos. Gedoodverfde nieuwe president van Nederland, charismatisch, joviaal, eeuwige glimlach en een allemansvriend. En Babette en Claire die ook verre van vlakke personages zijn, hier hebben we dus te maken met een stilistisch argument.

Vullings bestempeld het diner met een 'dwingend karakter'. Volgens hem ben je namelijk getuige van een persoonlijk ramp die zich op dit moment voltrekt. Hiermee bedoeld hij de gespannen relatie tussen Paul en Serge. De broers hebben al langere tijd dat ze zich aan elkaar storen, alhoewel dit in het boek alleen van Paul echt duidelijk word kan je aannemen dat Serge zich ook irriteert aan zijn jongere broertje.  Het lijkt erop dat in het diner die band tussen Paul en Serge word getest en dat de beslissingen die beide mannen maken tijdens het diner zal bepalen hoe hun relatie zich verder gaat vorderen, dit is dan ook een intentioneel argument. 

Houtman vind bovendien dat de manier waarop Paul het restaurant waar de twee koppels eten neerhaalt heerlijk is om te lezen, hier hebben we dus te maken met een emotioneel argument. Houtman vind het bijvoorbeeld geniaal hoe Paul zich enorm ergert aan het type restaurant dat zijn broer constant uitzoekt. Chique restaurant met veel te veel leegte op de borden en veel te hogen prijzen. Bovendien vind Paul niks dat de gerant doet kloppen en geeft hij overal negatief commentaar op zodra het met het eten te maken heeft.

Vullings vind bovendien dat de manier waarop alles is opgezet zorgt voor spanning, hierbij geeft hij dus een Structureel argument. Koch laat bijvoorbeeld Babette al te laten huilen op het moment dat Serge en zijn vrouw binnenkomen, door vanaf het begin duidelijk te maken dat Paul een hekel heeft aan Serge, eveneens de kleine dingen als het flirten van Serge met de serveerster en een opdringerige vader die zijn dochter maar al te graag op de foto wil zetten met Serge Lohman. Al deze dingen leiden ertoe dat het diner een hele spannende roman is aldus Vullings

Persoonlijk ben ik het eens met bijna alle eerdergenoemde argumenten. Ik ben het met geheel met Vullings eens wat betreft het dwingende karakter waarmee hij het boek, terecht, heeft bestempeld. Eveneens ben ik het met Vullings eens als het gaat om de structuur van het boek, en dat deze zorgt voor een goede portie spanning in het boek. Met Houtman ben ik het ook deels eens, wat betreft de personages verwoord hij, volgens mij, precies hoe het zit. Echter, wat betreft Paul's commentaar op alles ben ik het oneens met Houtman. Ik vond het constante commentaar op een gegeven moment zeer irritant worden, het werd, voor mijn doen, wat overdreven.

Twee vrouwen
samenvatting is te vinden op: http://nl.wikipedia.org/wiki/Twee_vrouwen

Alhoewel twee vrouwen (uitgegeven door de bezige bij) niet het meest bekende roman van Harry Mulisch is, is het wel een van zijn eerste (1975), en het was zeker het begin van het echte romanschrijven voor een van Nederlands meest bekende schrijvers. Hierdoor hebben zowel Arjan Peters als Hans Vervoort wel dingen aan te merken op het boek.

Peters betwijfelt onder andere de geloofwaardigheid van twee vrouwen. Aangezien het boek is geschreven door een man, is het volgens Peters de vraag of hij het geloofwaardig heeft geschreven, aangezien het verhaal draait om twee vrouwen. Hij betwijfelt bijvoorbeeld of 'Lesbisch waren we alleen in zover we met elkaar naar bed gingen' niet te afstandelijk is om door een vrouw gesproken te worden.  En zo is er op meerdere punten te merken dat dit verhaal geschreven is door een man aldus Peters. Hierbij geeft Peters dus een stilistisch argument

Vervoort vind het vooral storend hoe Mulisch constant natuurhistorische, cultuurhistorische, psychologische, sociologische fenomenen uitlegt en beschrijft. Deze drang om verklaringen te geven komt waarschijnlijk uit zijn verleden als essayist, en alhoewel het (aldus Vervoort) pijlsnel en op interessante manier word uitgelegd is en blijft het een stopper, en een terugkerende stoorzender. Ook Vervoort brengt dus een stilistisch argument naar voren in zijn recensie.

Vervoort vind eveneens dat de eerste deel van het boek wat achterblijft bij de kwaliteit van het tweede deel. Aangezien dit een van de eerste romans was die Mulisch schreef, weerklinkt onzekerheid in het eerste deel. Mulisch lijkt bang te zijn om 'gewone' mensen en gebeurtenissen te laten gebeuren, hij focust erg op het unieke aspect van alles wat hij schrijft in het eerste deel. Ook zijn er in het eerste deel veel terugspeelballetjes. In het tweede deel lijkt Mulisch te hebben geaccepteerd dat ook normale mensen in romans voor kunnen komen, en valt de overtreffende trap weg. In zijn recensie geeft Vervoort dus ook een structureel argument.

Echter, zoals Vervoort zelf schrijft "dit alles is natuurlijk zeurderige detailkritiek". Want, ondanks de paar minderheden die Peters en Vervoort hebben kunnen vinden in het boek, zijn beide het erover eens dat dit een voortreffelijke roman die lekker wegleest. En beide zijn het erover eens dat Mulisch er goed aan zou doen vaker 'wegleesromans' te schrijven en zich minder zou moeten focussen op essays en poëzie. Zowel Peters als Vervoort geven dus ook emotionele argumenten.

Persoonlijk vind ik twee vrouwen een uitstekende roman. Alhoewel ik me wel kan vinden in Vervoorts kritiek als het gaat om de constante verklaringen, wat op een bepaald punt wel erg irritant begon te worden. Ook peters punt van kritiek kan ik beamen, het is af en toe vrij ongeloofwaardig dat de ik-figuur een vrouw is. Echter,  kan ik me niet vinden in Vervoorts andere punt. Ik vind dat het eerste deel misschien minder spannend is dan het tweede, maar de kwaliteit is niet minder. Het hoort bij de opbouw van een boek dat het begin vooral de personages uitlegt en je de achtergrond laat weten. Wat mij betreft zijn beide delen van dezelfde uitstekende kwaliteit.

Link naar mijn gebruikte recensies:

Het diner:
http://www.trouw.nl/tr/nl/4468/Schrijf/campaign/item/detail/1833030/21771/user/183838/Het-Diner-Herman-Koch.dhtml
http://www.vn.nl/Artikel-Literatuur/Het-diner-Herman-Koch.htm

Twee vrouwen:
http://www.hansvervoort.nl/index.php?page=3&articleId=31
http://www.volkskrant.nl/dossier-archief/twee-vrouwen-en-de-wrede-wraak-van-een-criticus~a898050/