Boekverslag, Magnus van Arjen Lubach

Magnus, Arjen Lubach

Door: Meike Kombrink
Klas: V4c
Datum: 11-10-13

Zakelijke gegevens

Titel: Magnus
Auteur: Arjen Lubach
Jaar van uitgifte: 2011
Aantal pagina's: 318
Uitgeverij: Podium B.V.

 Arjen Lubach

Arjen Lubach is geboren op 22 Oktober 1979 in Lutjegast (Groningen).
Na een afgebroken studie Spaans, Zweeds en Wijsbegeerte aan de universiteit van Groningen werd Arjen Lubach op de kaart gezet door het nummer Jelle (2001). Jelle werd opgenomen in de top 40, hij zong het samen met Janine Abbring.
In 2001 begon Arjen Lubach ook op te treden met het theatergezelschap Op sterk water. Met Op sterk water heeft Arjen Lubach opgetreden in theaters in Nederland en België en heeft hij op verschillende festivals gestaan.
Vervolgens kreeg Arjen verschillende radioprogramma's waaronder een nachtprogramma op 3FM
In 2006 kwam Arjen's eerste boek uit Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend. Hiermee had hij meteen veel succes. Er is een scholieren versie van het boek gekomen en er zijn meer dan 15.000 exemplaren verkocht.
In 2007 is Arjen Lubach uitgeroepen tot hét literaire talent door zowel het CJP magazine en NL20.
Arjen Lubach's boeken zijn nu nog steeds erg populair, vooral onder de middelbare scholieren en studenten. Ook veel oudere genieten ervan om zijn boeken te lezen. 

 Recensie

Helaas is dat niet genoeg om de hele roman geboeid te blijven. De lange reis die Merlijn maakt door Zweden op zoek naar de dief van zijn financiële identiteit, het gerommel met karakterloze meisjes in hotelkamers; het is eerlijk gezegd een beetje saai. Ook Merlijn blijft, ondanks zijn vanuit literair perspectief spannende aandoening, toch wat kleurloos. Hij vindt de dief, Magnus. Dat die van alles te maken heeft met Caro, wekt nauwelijks verbazing. Hierop werd al vroeg in de roman gepreludeerd. Wat volgt is het lezen van een reeks verplichte oefeningen met daarin voorspelbare details als Volvo's, midzomernacht en Nooit meer slapen van W.F. Hermans. Beter dan zijn tweede boek, tot zover heeft A.L. Snijders gelijk. Maar het beste moet nog komen.

Bron: Volkskrant zaterdag 12 maart 2011, door Daniëlle Serdijn.

  

Samenvatting

In het boek gaat over Merlijn. Merlijn is een epileptische jongen die van streek is omdat zijn vriendin (Cato) hem in de steek heeft gelaten.
De dag nadat Merlijn Cato's nieuwe vriend heeft geslagen nadat ze samen met hem de bioscoop uit kwam word Merlijn gebeld door een medewerker van MasterCard. Zij verteld Merlijn dat er vreemde betaling worden gedaan vanuit Stockholm. Wegens Merlijn's  epilepsie herinnerd hij zich vaak niet wat hij heeft gedaan. Hij verteld de medewerkster maar dat hij in Stockholm is geweest.
Nadat Merlijn thuiskomt van een avond die hij heeft doorgebracht met zijn vriend Walter, word hij weer gebeld door MasterCard. Er worden nog steeds vreemde afschrijvingen gedaan vanuit stockholm. In een waas besluit Merlijn de dief op te sporen, hij vliegt naar Stockholm.
Eenmaal in stockholm weet Merlijn niet waar hij moet beginnen. Hij maakt aardig wat foto's (later zal blijken dat de dief op een van die foto's staat). op een avond herrinerd Merlijn zich weer hoe hij en Cato na het eindexamen vwo een tijdje geen contact meer hebben gehad. Cato was is Zwitserland, waar ze een au pair was. Ze komt na korte tijd terug omdat ze het niet meer kon vinden met haar werkgever.
Op een gegeven moment ontmoet Merlijn een man genaamd Magnus. Ze praten een tijdje en gaan vervolgens weer hun eigen wegen.
Na een tweede ontmoeting met Magnus, nodigt Magnus Merlijn uit om mee naar zijn huis te komen om zijn dochter te ontmoeten. Merlijn valt meteen op Celicia.
Tijdens een van zijn laatste nachten in Stockholm besluit Merlijn in een impuls naar Celicia te gaan en zoekt hij contact met haar. Merlijn gaat Zweeds studeren in Uppsala (waar Celicia woont) en hij en Celicia krijgen een soort van verkering.
Op een gegeven moment gaan Merlijn en Celicia weer op bezoek bij Magnus in Stockholm. Als Merlijn op een onbewaakt ogenblik alleen is in Magnus zijn kamer vind hij foto's (waaronder ook een paar naaktfoto's) van Cato.
Als Merlijn Celicia verteld wat hij heeft gevonden op de terugweg, gaat zij boos weg.
Merlijn belt Cato, zij verteld hem dat zij voor Magnus gewerkt heeft als au pair en zij en Magnus een korte relatie hadden. Toen zij die relatie beëindigde stuurde Magnus haar weg. Later begon hij haar te chanteren en wilde hij geld zien. Eerst stuurde zij hem contant geld, later haar pinpas en toen die leeg was stuurde ze haar en Merlijn's gezamelijke pinpas.
Merlijn stuurt een brief naar Celicia waarin hij alles uitlegt. Als Merlijn zijn tas aan het inpakken is staat Celicia ineens voor hem. Ze vertrekken samen naar Amsterdam.
Als ze aankomen bij Merlijn's  appartement is Cato daar ook. Cato en Celicia ontmoeten elkaar na 10 jaar weer.
Caro is het meisje van zijn verleden en Cecilia is zijn droommeisje voor de toekomst. Daar moet hij Merlijn over nadenken. Hij gaat naar buiten en hij valt. Waarschijnlijk heeft hij een epileptische aanval. Een meisje raapt hem van de straat.

Opvallende dingen

Ik vond het een erg interessant boek. Het opvallendst vond ik dat Merlijn epilepsie had, het zorgde voor grappige scenes en het wekte sympathie op. Het is ook iets dat ik niet aan had zien komen toen ik de eerste hoofdstukken uit had.
Verder vond ik het opvallend dat Merlijn met erg veel mensen naar bed ging. Zelfs vlak voordat hij terug ging naar Uppsala om contact op te nemen met Celicia gaat hij naar bed met een medewerkster van het hotel waar hij sliep. Maar hij ging vervolgens niet of nauwelijks naar bed met Cato. In het hele boek is er nooit iets gezegt over Cato en Merlijn die samen naar bed gaan, wel vaak dat er niks is gebeurt.
Verder is me opgevallen hoe vaak toeval een rol speelt in dit boek. Het is natuurlijk heel erg toevallig dat Magnus Merlijn aanspreekt, dat ze elkaar vervolgens nog een keer ontmoeten ergens in Stockholm. Dat vervolgens Magnus een zoon hooft op wie Merlijn verliefd word waardoor hij de foto's van  Cato ziet. Ik zelf vind dat er iets minder toeval had mogen zijn en iets meer detective achtige taferelen hadden mogen zijn.

 Herschreven einde

Merlijn werd wakker in een vreemd huis. Hij keek op naar het plafond en kon zien dat er een bruine muur onder stond. Merlijn bleef stil liggen. Hij wist niet waar hij was en al helemaal niet waarom. Het leek hem het beste stil te blijven liggen en te doen alsof hij nog sliep, misschien zou de persoon die hem hier had gekregen dan niks tegen hem doen, hem nog even laten slapen. Totdat Merlijn had uitgevogeld waar hij was.

Het huis was doodstil en lange tijd gebeurde er niks. Merlijn durfde niet op te staan, bang dat er wel iemand binnen zou komen. Na wat voelde als een paar uur gespannen op de bank liggen hoorde Merlijn de deur opengaan. Hij sloot snel zijn ogen en probeerde te luisteren en te deduceren wat er allemaal gebeurde.

Hij hoorde iemand naar hem toe lopen en hoorde de voetstappen naast hem stoppen. Hij voelde hoe iemand de dekens, die iemand (waarschijnlijk dezelfde persoon) over hem heen had gelegt, verder omhoog trok, totdat onder zijn kin waren en vervolgens wegliep.

Merlijn openede zijn ogen en hoorde de persoon bezig in de keuken (wat hij deduceerde bij het geluid van kopjes en een waterkoker). Hij besloot dat deze persoon niks kwaads in de zin kon hebben en toen hij of zij de keuken weer uit kwam.

Merlijn tilde zijn hoofd zo op dat hij kon zien wie hem naar dit huis had gesleept. Hij zag een meisje van zijn leeftijd de keuken uitlopen. Hij herkende haar meteen en lachte naar haar, ze lachte terug.
"Julia" Zei Merlijn. Julia was zijn beste vriendin, ze waren altijd erg close geweest maar hadden doordat Merlijn in Zwitserland zat niet veel contact meer. Nu zaten ze weer voor elkaar en Merlijn voelde zich meteen een stuk beter
"Goedemorgen slaapkop" Zei ze terwijl ze thee op de tafel naast de bank neerzette.
"Wat is er allemaal gebeurt" Merlijn wreef in zijn ogen terwijl hij zijn thee oppakte en een slokje dronk.
"Ik zag je vallen door een aanval en zag niemand om je heen, dus besloot ik je maar een dak boven je hoofd te geven voor de nacht" Merlijn glimlachte
"Dank je" Merlijn was blij haar weer eens te zien, hij had haar gemist. Hij zou ooit moeten kiezen tussen Cato en Celicia, maar nu was hij eerst bij zijn beste vriendin. En god wat had hij dat gemist